Traducción al Albanés

SYRI VIGJILENT

1

Tani që thyhet drita

Unë jam ngjyrë e tejdukshme

Jam këmbëngulëse në zë Në bardhësinë e agimit; Qielli i kthjelltë.

I vetmuar kalon një zog

Ashtu si një pikturë

N ‘kornizat e mia të dritares Përmes xhamit një lule lulëzon Një zog më në fund fluturon

2

Në brigjet e lumit

Sikur një zog i parajsës

Ylberi

Mbi mal

Syri Vigjilent

3

Me krahë të purpurta

Zogu fluturues

Vajosur me rrëshirën e qiellit

Na përkujton për e veprave tona voglat

Flaka ndizet

Ajo zgjat fluturimin Dhe si i arratisur depërton natën

LITANIA E FRIKËS

Unë jam e frikësuar dhe nuk duhet të jem

Unë i di shkallët e qiellit

Retë, zogjtë janë të lidhura së bashku nga

E qeshura e fluturave

Unë jam e frikësuar dhe nuk duhet të jem

Unë e kuptoj dritën, ligjërimin e saj

Por ,është ftohtë; është natë

Dhe çdo gjë është e trashë, e drejtë, çdo gjë

shkurtohet

Unë jam e frikësuar jam dy ose as një Gjithmonë pranë jush e vetëm

Unë jam e frikësuar nga këto duar; Këto duar, kjo shpinë

Ky zë në fund të rreshtit

Lavë e pastër në stomakun e oqeanit

Më kanë mësuar të mendoj në pafundësi Ata kanë zbuluar arpegionin e heshtjes Por unë jam e frikësuar armiku, vetja ime Vetën e mbështjell në lëkurën time

Shoqja ime e përditshme

Si një gjuhë e vdekur Si një hije e rrallë. Ashtu si një Ati ynë

Unë jam e frikësuar dhe tashmë është ditë

STATUJA

Hap pas hapi ti shkon shthur veten

Në fragmente të qenies së shtangur

Rruga e dëborës

Duke u bërë statujë

E kripës

E hiçit

Muzika e injekton shpirtin tuaj me ilaçin e saj

Për të shpëtuar apo asgjësuar

Apo nuk është kjo ajo që mund ta vras

Ose këndon këngën e bilbilit?

(Përktheu nga anglishtja: Edita Kuçi Ukaj)º

VIGILANTE EL OJO

1

Ahora que amanece Soy color traslúcido

Me sostengo en el sonido En la blancura que llega En el cielo que está claro

Un pájaro solitario pasa Como una pintura Enmarca mi ventana Tras el cristal una flor Al fin el pájaro se posa

2 A orillas del río Cual ave del paraíso El arco iris Sobre la montaña Vigilante el ojo

3

Con alas púrpuras Ungido por la resina del cielo El pájaro fugitivo Nos recuerda la pequeñez de los actos

Llama encendida Prolonga el vuelo Y como un prófugo Penetra la noche

LETANIA DEL MIEDO

Tengo miedo y no debería Pues conozco la escalera al cielo Las nubes atadas a los pájaros Las risas de las mariposas

Tengo miedo y no debería Pues conozco los discursos de la luz Pero hace frío y es de noche Y todo es denso vertical y cortante

Tengo miedo de ser dos o ninguno De estar sola siempre a tu lado Tengo miedo de estas manos De este brazo de esta espalda

Y esa voz al otro lado del teléfono Lava pura en el estómago de este océano

Me han enseñado a pensar en infinitos. Me han revelado los arpegios del silencio Pero tengo miedo de mí misma Enemigo cosido a mi piel Que me acompaña cada día

Como una lengua muerta Como una sombra escasa. Como un padre nuestro

Tengo miedo y ya es de día

ESTATUA

Paso a paso vas deshaciéndote En fragmentos de ser anonadado

Camino de la nieve Te conviertes en estatua

En sal En nada

Que la música inocule su pócima en el alma Para que te salve o te aniquile

¿Acaso no es ella la que puede matar O hacer cantar al Ruiseñor?